Τα
παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου
είναι
οι γιοί και οι κόρες της Ζωής
που
γι’ αυτή λαχταρούν.
Μπορείς
να τους δίνεις την αγάπη σου,
Όχι
όμως τις σκέψεις σου,
γιατί
έχουν σκέψεις δικές τους.
Μπορείς
να στεγάσεις τα κορμιά τους,
όχι
όμως τις ψυχές τους,
γιατί
οι ψυχές τους ζουν στο σπίτι
του
αύριο,
κι
αυτό δεν μπορείς να το επισκεφτείς,
μήτε ακόμα
και στα όνειρά σου,
μπορείς
να μοχθείς για να γίνεις σαν κι αυτά,
όμως
μη γυρεύεις να τα κάνεις σαν εσένα.
Καχίλ Κριμπράν
